Bardzo użyteczna do badań nad odróżnianiem jest skrzynka typu skinnerowskiego, w której gołąb dziobie przeźroczysty klucz lub guzik (str. 57). Na guzik można rzutować różne figury lub barwy i badać, jak wpływają one na szybkość dziobania. Na przykład wzmacniając dziobanie tylko przy guziku o barwie czerwonej, a nie wzmacniając go, gdy guzik jest zielony, można doprowadzić do tego, że szybkość dziobania guzika czerwonego będzie 100 razy większa niż szybkość dziobania guzika zielonego. Zaletą tej metody jest to, że przez caiy czas dziobania bodziec różnicowy znajduje się bezpośrednio przed gołębiem. Inne użyteczne zastosowanie tego urządzenia polega na wprowadzeniu różnej długości pauz pomiędzy poszczególnymi wzmocnieniami. Można tutaj uzyskać bardzo dużą częstość reagowania przy bardzo małej ilości wzmocnień (Skinner, 1953b: Ferster, 1953).

Drugi eksperyment przeprowadził Hunter (1917) z 13-miesięczną dziewczynką, która umiała wymawiać tylko kilka słów, i zastosował tu metodę bezpośrednią, czyli jednofazową. Dziecko umiało już znajdować przedmiot poprzednio ukryty na jego oczach. W eksperymencie sadzano je tak, że mogło łatwo dosięgnąć ustawionych wokół niego trzech pudełek z nakrywkami. Do jednego z pudełek wkładano na oczach dziewczynki zabawkę, następnie zaś zakrywano jej oczy, stawiano ją, obracano w koło itp„ wreszcie sadzano z powrotem przed pudełkami i polecano wybrać to, w którym była schowana zabawka. Dziewczynka dokonywała prawidłowego wyboru w 80 procentach prób, po okresie odroczenia wynoszącym 15 sekund.